Cena jadalnego=1 cena trujacego=3 ilosc grz= 50 zarobek 18 przyjmijmy: x-ilosc jadalnych grzybow to 50-x ilosc trujacych grzybow Obliczam zarobek x*1-(50-x)*3=… Piątek, 10 września 2021 (17:39) Sezon na grzyby trwa w najlepsze. W sieciach społecznościowych królują teraz zdjęcia dumnych zbieraczy pozujących z koszami pełnymi leśnych skarbów. Grzybobranie to rytuał – mówią amatorzy tego sposobu spędzania wolnego czasu. Wstajesz wcześnie, pakujesz potrzebny sprzęt i wyruszasz w głąb lasu w towarzystwie lub bez. Niestety, każdego roku sezon na grzyby to także przypadki ciężkich zatruć, kończących się w szpitalu, w najgorszym wypadku śmiercią. W tym artykule znajdziecie najbardziej popularne grzyby jadalne i wskazówki, jak odróżnić je od trujących. Borowik szlachetny Borowik szlachetny to jeden z najbardziej cenionych przez zbieraczy grzybów. Ma szeroki, brązowy kapelusz, którego brzegi bywają jaśniejsze. Dno kapelusza borowika "utkane" jest z charakterystycznych, drobnych porów. Młode borowiki są białawe, by z wiekiem stać się jasnożółte, oliwkowe do oliwkowozielonych. Trzon (nóżka) borowika jest gruba, biała lub jasnobrązowa, a miąższ biały, zwarty, u grzybów starszych lekko gąbczasty. Koźlarz babka Koźlarz to bardzo popularny i chętnie zbierany grzyb. Kapelusz koźlarza jest w początkowej fazie wzrostu półkolisty, a potem wypukły. Koźlarz babka występuje w szerokiej gamie odcieni brązu, od jasnoorzechowej, szarobrązowej, po czarno- i czerwonobrązowy. Trzon koźlarza jest białawy lub jasnobrązowy pokryty łuseczkami w ciemnobrązowym lub wręcz czarnym kolorze. Warto podkreślić, że nóżki tego grzyba się się nie je - jest bowiem twarda jak drewno. Maślak Najmniej ceniony przez doświadczonych grzybiarzy maślak, nie kusi ani zapachem ani smakiem. Kapelusz maślaka jest pomarańczowobrązowy, u młodych egzemplarzy wypukły, potem płaski i u najstarszych grzybów wklęsły. Powierzchnia maślaka jest gładka i lepka a miąższ gumowaty, białawy, żółtawy a niekiedy błękitniejący. Podgrzybek Podgrzybek to grzyb pospolity i obficie występujący w polskich lasach. Jego kapelusz jest ciemnobrązowy (u młodych podgrzybków) po jasnobrązowy (u osobników starszych). Powierzchnia kapelusza podgrzybka jest śluzowata, ale z wiekiem staje się bardziej sucha. Podgrzybek ma trzon jasno żółtobrązowy, gruby, bardzo często charakterystycznie wygięty, niekiedy zwężony przy podstawie. Podgrzybek często mylony jest z borowikiem szlachetnym, ale nie ma tak aromatycznego smaku, jak jego "kolega". Rydz Rydze często występują z naszych lasach, są lubiane ze względu na intensywny smak i zapach. Rydz ma charakterystyczny wygląd, kapelusz ma czerwonawy, czasem o łososiowym zabarwieniu (grzyby starsze mają odcień lekko zielony). Nóżka przy samym kapeluszu jest jaśniejsza, a jej powierzchnię pokrywają pomarańczowe jamki. Trzon rydza jest łamliwy i po uszkodzeniu zielenieje. Kurka Kurka to obok borowika szlachetnego jeden z najbardziej cenionych i bardzo obficie występujących grzybów w polskich lasach. Ma smaczny, aromatyczny i lekko korzenny smak i zapach. Kapelusz kurki jest pomarańczowy (od jasnych po ciemne odcienie), z charakterystycznie wywiniętym brzegiem. Skórka jest matowa i gładka. Muchomor czerwony Muchomor czerwony to bardzo charakterystyczny, trujący grzyb. Kapelusz muchomora czerwonego - jak nazwa sugeruje - jest czerwony (w niektórych przypadkach pomarańczowożółty), a jego powierzchnię pokrywają typowe, równo rozmieszczone jasne "łatki". Skórka muchomora jest gładka i błyszcząca a nóżka biaława lub żółta (niekiedy pokryta kosmkami). Bardzo często występuje w polskich lasach. Rośnie pojedynczo albo w grupach. Borowik szatański Choć na pierwszy rzut oka borowik szatański może przypominać borowika szlachetnego, nie ma z nim nic wspólnego. Borowik szatański (inne nazwy to diablik lub po prostu szatan) to grzyb silnie toksyczny. Odstrasza potencjalnego zbieracza zapachem - niektóre starsze osobniki wydzielają woń zgniłego mięsa. To duży grzyb, którego kapelusz może osiągać średnicę nawet 25 centymetrów. Młode egzemplarze mają kolor oliwkowy lub popielaty a ich kapelusze są lekko wypukłe i wygięte. Nóżka jest żółta u góry, czerwona pośrodku i brązowa u spodu. Purchawka Purchawki gęsto rosną w naszych lasach. Trudno pomylić je z innymi, bo purchawka jest bardzo charakterystyczna - owocnik jest kulisty, bulwiasty, a trzon (nóżka) praktycznie w zaniku. Kolorystycznie purchawki przypominać mogą pieczarkę - są w odcieniu jasnego piasku, jasnożółte i jasnobrązowe. Purchawki nie należy zbierać, bo to bardzo toksyczny grzyb. Jeśli masz wątpliwości, czy grzyb jest jadalny - nie zbieraj go!Warto zabrać ze sobą do lasu atlas grzybów, a jeśli nadal nie masz pewności - skorzystaj z pomocy ekspertów w stacji sanitarno-epidemiologicznej Zbieraj tylko dojrzałe osobniki. Zbieranie grzybów młodych, bez wykształconych cech gatunku to duże ryzyko. To najczęstsza przyczyna tragicznych tylko nie zbieraj grzybów trujących, ale przede wszystkim nie niszcz ich. Wiele gatunków jest pod zbieraj grzybów rosnących na skraju lasu, w rowach, przy ruchliwych drogach i dużych obszarach przemysłowych - grzyby wchłaniają metale ciężkie. Najważniejsze cechy, które pozwalają odróżnić jadalne grzyby od trujących, to ich wygląd, zapach i miejsce występowania. Wiedza na temat specyficznych cech, takich jak kształt kapelusza, barwa i struktura blaszek, oraz zapach, może pomóc w identyfikacji grzybów. Jednakże, bez odpowiedniej wiedzy i doświadczenia, odróżnienie
Każdy, kto choć raz był na grzybobraniu wie, że niektóre grzyby trujące potrafią być łudząco podobne do gatunków jadalnych, często znajdujących zastosowanie w kuchni. Jak zatem je od siebie odróżnić i uniknąć pomyłki? Grzyby trujące najczęściej mylone z jadalnymi Istnieje wiele gatunków grzybów jadalnych, które mają swoje mało znane, niejadalne, niekiedy nawet trujące odpowiedniki. Jednym z nich jest uwielbiana przez wszystkich kurka, która – gdy tylko pojawia się w lasach – staje się bardzo często wykorzystywanym składnikiem sosów i zup. Można ją dość łatwo pomylić z lisówką pomarańczową, która – jak sama nazwa wskazuje – ma nieco inną, bardziej intensywną barwę. Ponadto, trzonek kurki jest gruby i krótki, a jej miąższ – zdecydowanie bledszy niż wnętrze trującej odmiany. Jak się okazuje, miłośnicy czubajki kani również powinni zachować szczególną ostrożność. W lasach można bowiem spotkać śmiertelnie trującego muchomora sromotnikowego, który może się wydawać łudząco podobny. W tej kwestii należy jednak spojrzeć pod kapelusz grzyba – od gatunku jadalnego odróżnia go jeden ważny szczegół, a mianowicie przyrośnięty do kapelusza trzon. Nawet pieczarka polna doczekała się swojego “złego odpowiednika” w postaci muchomora jadowitego. Należy więc zwracać uwagę przede wszystkim na miejsce jego znalezienia – niebezpieczny sobowtór pieczarki rośnie w lasach, natomiast ten lubiany przez Polaków gatunek – jedynie na łąkach i polach oddalonych od miast. Rydz, tak bardzo uwielbiany przez smakoszy, może zostać pomylony z mleczarzem wełnianką wydzielającym różowy miąższ. Borowik szlachetny może z kolei okazać się goryczakiem żółciowym. Jak odróżnić grzyby trujące od jadalnych? Perspektywa zbierania, a co gorsza zjedzenia grzyba niejadalnego lub trującego jest przerażająca. Nie oznacza to jednak, że należy całkowicie rezygnować z grzybobrania. Początkujący zbieracze mogą przyjąć zasadę zabierania do domu jedynie gatunków z “gąbką” pod kapeluszem, a tym samym unikania blaszek. Choć reguła ta nie zawsze się sprawdza, to na początek jest odpowiednia. Ponadto, zbiory zawsze warto skonsultować z kimś nieco bardziej doświadczonym w tej kwestii. Nieocenioną pomocą może się również okazać ilustrowany atlas grzybów. Dobre rady dla grzybiarzy Zasada, która jest zdecydowanie najbardziej skuteczna, jest zbieranie jedynie tych grzybów, co do których ma się stuprocentową pewność. Choć cień szansy na to, że zebrany gatunek jest niejadalny powinien być sygnałem ostrzegawczym powodującym odpuszczenie sobie znalezionego okazu. Ważne jest również, aby pamiętać, że wśród grzybów rurkowych (z “gąbką” pod kapeluszem) nie ma gatunków śmiertelnie trujących, a jedynie niejadalne. Potwierdza to więc teorię dotyczącą całkowitego unikania blaszek na rzecz zbierania tego typu okazów. Niestety, nie istnieją żadne w pełni niezawodne sposoby na rozpoznanie grzybów trujących. Niektóre są na tyle podobne do swoich jadalnych odpowiedników, że nawet nie ciemnieją po przekrojeniu. Warto więc zachowywać szczególną ostrożność i – w przypadku braku pewności – zrezygnować ze spożywania części zbiorów.
Wymień 5 grzybów jadalnych i 5 niejadalnych j 2009-05-21 17:32:08; Dlaczego nie wolno niszczyć mrowisk w lesie? 2009-03-03 18:26:09; dlaczego nie należy niszczyć grzybów trujących 2009-10-15 20:02:01; Czy od grzybów niejadalnych można umrzeć ? 2011-08-30 23:14:51; Podajcie 5 grzybów niejadalnych! I nie podajcie grzybów trujących
Odpowiedzi xphoenix odpowiedział(a) o 18:59 Jadalne:borowik szlachetny (prawdziwek wszystkie odmiany)koźlarz babka (wszystkie odmiany) (Leccinum scabrum koźlarz grabowy (Leccinum griseumkoźlarz czerwony (wszystkie odmiany) (Leccinum aurantiacum maślak pstry (Suillus variegatus maślak sitarz (Suillus bovinusmaślak ziarnisty (Suillus granulatus maślak żółty (Suillus grevillei piaskowiec kasztanowaty (Gyroporus castaneusTrującemuchomor sromotnikowyczubajki, zasłonak rudyczernidłakistrzępiak ceglastymuchomor czerwonyłysiczkimaślanka wiązkowaolszówkitęgoskóryLicże na naj :) sims345 odpowiedział(a) o 19:01 JADALNEborowiki, podgrzybki i koźlarze, rydze, pieprzniki, czubajki, gąski i opieńki trufle i kurki nie gąska tygrysowata muchomor czerwony muchomor jadowity muchomor królewski muchomor plamisty muchomor sromotnikowy pieczarka żółtawa piestrzenica kasztanowata piestrzenica olbrzymia strzępiak ceglasty strzępiak gwiaździstozarodnikowy strzępiak strzępiasty tęgoskór brodawkowany wieruszka zatokowata zasłonak rudy Uważasz, że ktoś się myli? lub
Atlas grzybów. Ten atlas grzybów to zarazem klucz do oznaczania poszczególnych gatunków, który pozwala na ich zidentyfikowanie. Rozpoznawanie gatunków grzybów odbywa się za pomocą specjalnych filtrów, dostępnych w panelu bocznym. Możesz tam określić kilka istotnych parametrów wyszukiwania. Przejdź do filtrów. Muchomor

zapytał(a) o 09:25 Wypiszcie 10 grzybów jadalnych i 10 trujących Prosze was bardzo! Za odpowiedzi z góry dziękuje ! Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2012-03-11 09:49:59 Odpowiedzi Grzyby trujące : - muchomor - łysiczek - pieczraka żółtawa - borowik purpurowy - pieczraka płaska - skórzak krwisty - gołąbek przydrożny - opieńka miodowa -zasłonak rudy -muchomor królewski Grzyby jadalene: -borowik - maślak -podgrzybek - pieczarka - opienka - gąłąbek smaczny - koźlarz sosnowy - maślak zwyczajny - mleczja smaczny - ozorek dębowy Jadalne: borowik szlachetnykoźlarz babkakoźlarz grabowykoźlarz czerwonymaślak pstrymaślak sitarzmaślak ziarnistymaślak zwyczajnymaślak żółtypiaskowiec kasztanowatyTrującegąska tygrysowatamuchomor czerwonymuchomor jadowitymuchomor królewskimuchomor plamistymuchomor sromotnikowypieczarka żółtawapiestrzenica kasztanowatapiestrzenica olbrzymiastrzępiak ceglasty Uważasz, że ktoś się myli? lub

Atlas grzybów jadalnych i trujących. Wydanie III, Gdy późnym latem w ściółce między drzewami pokazują się pierwsze grzyby, oznacza to, że rozpoczyna się najlepszy czas dla grzybiarzy.Jedna
Idziemy na grzyby. Jak ustrzec się przed zatruciem? W tym roku lasy są wyjątkowo pełne grzybów i… zbieraczy. Jak podczas rywalizacji o napełnienie koszyka nie popełnić śmiertelnie niebezpiecznej pomyłki? Czy wystarczy zbierać grzyby z gąbką pod kapeluszem, by się nie zatruć? Sezon na grzyby już w pełni. Przy takim urodzaju, jak w tym roku, na grzybobranie wybierają się również osoby, które rzadko wchodzą do lasu. Zresztą pomyłki w odróżnianiu grzybów jadalnych od trujących zdarzają się również doświadczonym zbieraczom. By do nich nie dopuścić, najlepiej przed wyjściem z domu przypomnieć sobie, jak wyglądają trujące grzyby występujące w Polsce. Poszukać ich zdjęć i dokładnych opisów w atlasie grzybów lub – co dziś znacznie łatwiejsze – w internecie. Dobrze również pamiętać o kilku zasadach: Nigdy nie zbierajmy grzybów, których nie znamy i takich, co do których mamy jakiekolwiek – nawet najmniejsze – wątpliwości. Grzyby z gąbką pod kapeluszem również mogą być trujące, chociaż zawarte w nich toksyny nie są śmiertelnie niebezpieczne. Najlepszym tego przykładem jest popularnie nazywany „szatanem” borowik szatański (tak naprawdę w Polsce niezwykle rzadki). Musimy obejrzeć cały grzyb, nie tylko jego kapelusz, zanim włożymy go do koszyka. W przypadku wielu gatunków (np. muchomorów sromotnikowych mylonych z gołąbkami zielonawymi) wygląd trzonu ułatwi nam odróżnienie grzyba jadalnego od trującego. Bezpieczniej jest zbierać „dorosłe” grzyby. Łatwiej jest wtedy ocenić, czy mamy do czynienia z grzybem jadalnym czy trującym. Jeśli zabieramy do lasu małe dzieci, pilnujmy ich bardzo uważnie. My ominiemy np. muchomora czerwonego. Dla malucha będzie on z racji wyglądu bardzo interesujący. Poniżej zamieszczamy kilka gatunków grzybów trujących powszechnie spotykanych w polskich lasach. 1. Muchomor sromotnikowy (zielonawy) Podobny do: gołąbka zielonawego i gąski zielonki. Wygląd: Zielonkawy kapelusz, ciemniejący ku środkowi. Biało-zielona nóżka wyrasta z szerszej białej pochwy. W górnej części trzonu znajduje się pierścień, pod nią zygzakowate wzorki. Młode grzyby mają blaszki pokryte białą błonką. U starszych egzemplarzy przybierają one kolor zielonkawy. Pierwsze objawy zatrucia: Muchomor sromotnikowy jest najbardziej trującym grzybem występującym w Polsce. Zatrucie nim może doprowadzić do śmierci, jeśli chory nie znajdzie się odpowiednio szybko w szpitalu. Zawarte w muchomorze sromotnikowym toksyny uszkadzają wątrobę, nerki, serce, mózg. Objawy zatrucia występują 8-12 godzin (w niektórych przypadkach nawet 48 godzin) po spożyciu grzyba. Są to: wymioty, silny ból brzucha, wodnista biegunka. 2. Muchomor jadowity Podobny do: pieczarki polnej i gąski majówki. Wygląd: Młode grzyby mają biały kapelusz o owalnym kształcie, z blaszkami osłoniętymi błonką. U starszych egzemplarzy kapelusz staje się lekko żółty, stożkowato-dzwonkowaty. U nasady trzonu występuje biała pochwa. Wyżej widać pierścień. Pierwsze objawy zatrucia: podobne do objawów zatrucia muchomorem sromotnikowym. 3. Muchomor plamisty Podobny do: czubajki kani. Wygląd: Kolor kapelusza od jasnobrązowego, przez brązowożółty i –szary, do ciemnobrązowego, z dużą liczbą białych plamek. U młodych grzybów kapelusz ma kształt półkola. U starszych – bardziej płaski, ale lekko wypukły. Pod spodem zobaczymy białe blaszki. Biały trzon, bulwiasty u podstawy. Z kilkoma pierścieniami u dołu. Pierwsze objawy zatrucia: Pojawiają się do 6 godzin po spożyciu trującego grzyba. Są to: wymioty, biegunka, pobudzenie, halucynacje, drgawki, senność. 4. Piestrzenica kasztanowata Podobna do: smardza jadalnego. Wygląd: Bardzo pofałdowany kapelusz przypominający wyglądem mózg, o kolorze od żółtobrązowego przez ciemnobrązowy po czarnobrązowy. Trzon tego trującego grzyba jest krótki, mało widoczny. Pierwsze objawy zatrucia: Występują 6-15 godzin po spożyciu trującego grzyba. Chory ma nudności, biegunkę, bóle brzucha, głowy, drgawki. Czuje także silne pragnienie. Niebezpieczne jest również wdychanie oparów z gotujących się grzybów. 5. Lisówka pomarańczowa Podobna do: pieprznika jadalnego (kurki). Wygląd: Kapelusz w kolorze pomarańczowożółtym, z delikatnymi blaszkami. Ten trujący grzyb, podobny do kurki, ma bardziej wysmukły trzon niż jego jadalny „odpowiednik”. Pierwsze objawy zatrucia: Grzyb nie jest śmiertelnie trujący, jednak przyjmuje się, że spożycie większej jego ilości źle wpływa na nasz układ pokarmowy i może wywołać lekkie zatrucie. Czy można jeść muchomory? Czy trujące grzyby mają właściwości prozdrowotne? Czy jedzenie małych ilości grzybów trujących jest bezpieczne? Od kilku tygodni te i podobne pytania zadaje sobie wielu Polaków. A wszystko za sprawą niebezpiecznej, wylansowanej przez nieodpowiedzialne influencerki mody na trujące grzyby. ZOBACZ PRZYKŁADOWE ZDJĘCIA WRAZ Z OPISAMI NAJCZĘŚCIEJ SPOTYKANYCH GRZYBÓW JADALNYCH, NIEJADALNYCH I TRUJĄCYCH NA KOLEJNYCH SLAJDACH Wilgoć i ciepło - te dwa czynniki jednocześnie powodują, że w lasach pojawiają się grzyby. A razem z nimi pojawiają się grzybiarze, którzy zawsze zastanawiają się czy do koszyka trafił właśnie grzyb jadalny, niejadalny czy może nawet trujący. Jak odróżnić prawdziwki od "fałszywek"? Zapraszamy do galerii zdjęć, na których pokażemy różnice pomiędzy najczęściej mylonymi grzybami trującymi i jadalnymi. Czym różni się borowik ponury od borowika ceglastoporego, kania od muchomora sromotnikowego, a rydz od nibyrydza? Lepiej znać odpowiedzi na te pytania, przed rodzinną wycieczką na i fałszywki: Zdjęcia grzybów jadalnych i trującychCzas na rodzinne grzybobranie. A zbieranie grzybów zawsze kojarzy się nam z rozterkami czy grzyb, którego właśnie udało się nam wyszperać jest jadalny, czy może trujący. Dla tych wszystkich, którzy mają podobne zmartwienia prezentujemy galerię grzybów, które są najczęściej mylone ze sobą. Grzyby jadalne i vs trujące - jak uniknąć zatrucia grzybami - podstawowe zasadyWiele jadalnych grzybów ma swoje trujące albo w najlepszym wypadku bardzo niesmaczne sobowtóry. Aby uniknąć zatrucia należy przestrzegać kilku ogólnych zasad:Należy zbierać wykształcone już grzyby. Dzięki temu jesteśmy w stanie rozpoznać wszystkie wykształcone ju cechy charakterystyczne pozwalające rozpoznać gatunek. Musimy również zwracać uwagę na szczegóły budowy (zabarwienie, pory lub blaszki, obecność pierścienia i pochwy). Zbieraj i do koszyka wkładaj tylko całe grzyby. Gdy zbierzemy sam kapelusz lub nóżkę, nie będziemy w stanie z całą pewnością ustalić czy mamy do czynienia z grzybem jadalnym, czy z trującym. Nie zbieraj grzybów po ulewnych deszczach. Wtedy ściółka jest zbyt wilgotna, grzyby pleśnieją i szybciej się rozkładają. Są też bardziej podatne na atak insektów. Należy też pamiętać o podstawowej zasadzie - wszystkie gatunki śmiertelnie trujące mają blaszki pod kapeluszem i wiele jadalnych sobowtórów. To właśnie wśród nich są trujące muchomory. I to wcale niekoniecznie te czerwone. Bardzo łatwo możesz np. pomylić muchomora sromotnikowego z kanią. Uwaga! Pomylenie tych grzybów grozi śmiercią!Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera Express Bydgoski. Atlas grzybów trujących i niejadalnych. Tak odróżnisz prawdziwki od fałszywek. Kluczowe różnice pokazujemy na zdjęciach - 1.10.2023
Odpowiedzi złσткσ odpowiedział(a) o 20:39 Jadalne:-borowiki-podgrzybki-koźlarze-rydze-pieprzniki-czubajki-gąski-opieńki-maślak-pieczarkaTrujące:-muchomor sromotnikowy-muchomor czerwony-czernidłaki-Hełmówka obrzeżona-czubajki-olszówki-strzępiak ceglasty -zasłonak rudy- lejkówka odbielona-łysiczki-gąska tygrysowata:) EKSPERTAgam124 odpowiedział(a) o 20:30 grzybów jadalnych należą: borowiki, podgrzybki i koźlarze, rydze, pieprzniki, czubajki, gąski i opieńki, a także rosnące pod ziemią silnie trujące gąska tygrysowata (Tricholoma pardinum)muchomor czerwony (Amanita muscaria)muchomor jadowity (Amanita virosa)muchomor królewski (Amanita regalis)muchomor plamisty (Amanita panterina)muchomor sromotnikowy (Amanita phalloides)pieczarka żółtawa (Agaricus xanthodermus)piestrzenica kasztanowata piestrzenica olbrzymia strzępiak ceglasty strzępiak gwiaździstozarodnikowy strzępiak strzępiasty tęgoskór brodawkowany wieruszka zatokowata zasłonak Iza001 odpowiedział(a) o 20:51 jadalne;-mleczaj smaczny-łuszczak zmienny-mleczaj rydz-pieczarka ląkowa-gołąbek zielonawy-żółciak siarkowy-lejkówka szarawa-uszak bzowy-czubajka kania-pieprznik szaryniejadalne i trujace-muchomor zielonawy-muchomor jadowity-muchomor cytrynowy-muchomor czerwony-łysiczka trujaca-gołąbek wymiotny-gąska siarkowa-krowiak aksamitny-pieniążnica szerokoblaszkowa-piestrzenica kasztanowata MućkaxDD odpowiedział(a) o 14:01 Jadalne:Opieńka Miodowa ( inaczej opieniek,podpieniek itp.)Borowik SzlachetnyRydzCzubajka KaniaPieprznik ( inaczej kurka)PrawdziwekPodgrzybek BrunatnyMaślakPieczarkaKoślarz Babka_______________Trujace:Muchomor SromotnikowyLisówka pomarańczowaMuchomor jadowityBorowik SzatańskiMuchomor cytrynowyŁysiczka trującaGąska zielonaStrzępiak ceglastyZasłonak RudawyPiestrzenica kasztanowataC;Liczę na naj. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Z przekrojonych grzybów wypływa pomarańczowe mleczko. Gąska zielonka Ma kapelusz o szerokości 5-10 cm, o barwie żółtozielonej lub brązowooliwkowej, dość nieregularny. NATURALNIE Już wkrótce... Rosną na martwym drewnie i występują na całym świecie; tak daleko na północ jak Arktyka i tak daleko na południe jak Australia. Podobnie jak wiele innych najbardziej trujących grzybów świata, kapturnice wyglądają podobnie do innych gatunków jadalnych. Śmiertelną substancją jest tu, ponownie, niesławna amatoksyna. Najbardziej trujące grzyby bywają łudząco podobne do grzybów jadalnych. Konsekwencje niewiedzy grzybiarzy-amatorów mogą być bardzo poważne, ponieważ grzyby trujące prowadzą do nieodwracalnych uszkodzeń wątroby oraz zaburzenia akcji serca i oddychania, co w konsekwencji może doprowadzić do śmierci. Sprawdź w GALERII ZDJĘĆ, które grzyby są najbardziej trujące, gdzie można je spotkać oraz jak je odróżnić od podobnych do nich grzybów jadalnych. Spis treściGrzyby trujące i podobne do nich grzyby jadalneInne trujące grzyby Według danych z publikacji przygotowanej przez specjalistów z Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Poznaniu (Oddział Grzyboznawczy) i Centrum Informacji Lasów Państwowych, grzyby najbardziej trujące, ze względu na zawartość substancji trujących o różnym sposobie i sile działania toksycznego na ludzki organizm, dzielimy na: grzyby śmiertelnie trujące, które uszkadzają głównie wątrobę i nerki oraz w dalszej kolejności inne narządy miąższowe (np. śledzionę, serce). Zawierają one swoiste jady, takie jak: amanityna, falloidyna, giromitryna, orelanina. Do tej grupy grzybów należą: muchomor sromotnikowy, muchomor jadowity, muchomor zielonawy, muchomor wiosenny, piestrznica kasztanowata, zasłonak rudy i zasłonak brodaty; grzyby trujące, które działają na system nerwowy. Dzięki zawartości toksycznej muskaryny powodują podrażnienie ośrodkowego układu nerwowego i układu przywspółczulnego, co prowadzi do wystąpienia tzw. objawów muskarynowych (poty, ślinotok, łzawienie, zwężenie źrenic, zwolnienie akcji serca i zaburzenia oddychania). Do tej grupy grzybów należą: strzępiaki (np. strzępiak ceglasty), lejkówka jadowita (odbielona) i strumykowa, muchomor czerwony i plamisty, wieruszka zatokowata, krowiak podwinięty (olszówka), maślanka wiązkowa, czubajka czerwieniejąca (odmiana ogrodowa), czernidłak pospolity. Muchomora czerwonego, ze względu na charakterystyczny wygląd, nie można pomylić z żadnym grzybem jadalnym, w związku z tym do zatruć dochodzi bardzo rzadko. Jednak podczas grzybobrania szczególną ostrożność powinni zachować rodzice, ponieważ muchomor czerwony jest szczególnie niebezpieczny dla małych dzieci - zjedzony na surowo, daje silne muskarynowe objawy zatrucia. Warto wiedzieć, że muchomor czerwony posiada bezwonny miąższ o łagodnym smaku. Czytaj także: Niezbędnik idącego na grzyby Zatrucia grzybami. Masz te objawy? To może być zatrucie grzybami Zatrucie grzybami jadalnymi. Kiedy grzyby jadalne mogą być szkodliwe? Zatrucie borowikiem szatańskim - objawy. Pierwsza pomoc w przypadku zatrucia "szatanem" Grzyby trujące i podobne do nich grzyby jadalne 1. Muchomor sromotnikowy Muchomor sromotnikowy, inaczej zielonawy, bedłka cebulasta, podsadka zielona, ma kapelusz zielonkawy, ciemniejszy pośrodku. Blaszki za młodu pokryte białą osłoną, z wiekiem kremowo-zielonkawe. Trzon biały z zielonkawym odcieniem, tkwiący w odstającej białej pochwie, w górnej części ma biały pierścień, a poniżej niego zygzakowaty wzór. Miąższ biały, nie zmienia barwy po uszkodzeniu. Najbardziej trujący. Nie wolno go zrywać! Zawiera amatoksynę trwale uszkadzającą wątrobę i inne narządy. Objawy występują po 8-12 godzinach. Gdzie rośnie? Muchomor sromotnikowy rośnie od lipca do października, zarówno w okolicach dębów i buków, jak i sosen. Można pomylić z: gąską zielonką, gołąbkiem zielonawym. Jak je odróżnić? Cały owocnik gąski zielonki jest w kolorze żółtozielonym. Trzon jest cylindryczny i bardziej masywny niż długi trzon sromotnika. Jego blaszki są żółtozielone. Ponadto gąska zielonka najczęściej rośnie w piaskach. Z kolei gołąbek zielonawy nie ma pierścienia pod kapeluszem. Ponadto jego cechą charakterystyczną jest popękana i podzielona na poletka powierzchnia (występuje to tylko na starszych owocnikach). Jego trzon jest prosty i cylindryczny; nie posiada pierścienia, bulwy i pochwy. 2. Muchomor jadowity Muchomor jadowity, inaczej: muchomor cętkowany lub panterowy, bedłka pstrokata, muchar plamisty, ma biały, z wiekiem żółknący kapelusz, początkowo jajowaty, potem dzwonkowato-stożkowaty, o średnicy do 10 cm. Biało-kremowe blaszki na początku zakrywa błoniasta osłona. Osadzonyw pochwie, pełny biały trzon (wysokość do 15 cm) z pierścieniem (pozostałość osłonki), pokryty włóknistymi łuseczkami, na starość pusty. Biały miąższ po przekrojeniu nie zmienia barwy. Ma nieprzyjemny zapach, przypominający chlor. Śmiertelnie trujący, nie wolno go kosztować, by sprawdzić smak. Gdzie rośnie? Muchomor jadowity owocnikuje od czerwca do września, najczęściej w lasach iglastych. Można pomylić z: pieczarką polną i gęśnicą wiosenną (zwaną gąską majówką, majówką wiosenną). Jak je odróżnić? W odróżnieniu od muchomora, pieczarki nie mają bulwy i ruchomej pochwy u nasady trzonu oraz białawych blaszek (u pieczarke blaszki są szare z wiekiem ciemniejące). Z kolei gąska majówka ma stosunkowo gruby, krótki i kremowobiały trzon, bez pierścienia. 3. Muchomor plamisty Kapelusz z prążkowanym brzegiem, brązowożółty lub brązowoszary, pokryty białawymi łatkami, o białych blaszkach (u dojrzałych osobników osiąga on średnicę 12 cm) osadzony na białym trzonie (o wysokości 6-15 cm i grubości 1-2 cm), za młodu pełnym, z wiekiem pustym, z wydłużoną bulwką u podstawy i pozostałościami osłony blaszek w postaci pierścieni. Biały, kruchy miąższ ma zapach surowych ziemniaków i rzodkwi oraz słodkawy smak. Jest śmiertelnie trujący, zawiera te same toksyny, co muchomor czerwony. Objawy zatrucia to nudności, wymioty, biegunka, halucynacje, drgawki. Gdzie rośnie? W lasach liściastych (rzadziej w iglastych), od czerwca do października. Występuje pojedynczo lub w małych grupach. Można pomylić z: czubajką kanią. Jak je odróżnić? Czubajka kania ma jasnobeżowy kapelusz z ciemniejszymi (zazwyczaj brązowymi) łatkami. Cechą charakterystyczną grzyba jest garbek na środku kapelusza. Ponadto u górze trzonu, który jest brązowy w zygzakowaty deseń, znajduje się ruchomy pierścień. 4. Hełmówka obrzeżona Kapelusz początkowo jest wypukły, a u starszych egzemplarzy robi się płaski i osiąga średnicę do 5 cm. Kolor grzyba oscyluje pomiędzy bladobeżowym, miodowym a żółtobrunatnym. Warto wiedzieć, że kapelusz grzyba wysychając, jaśnieje od wierzchołka. Ciemnobrunatny, walcowaty trzon osiąga wysokość 2-8 cm i posiada pierścień, pod którym znajdują się podłużne włókienka bez łusek. Miąższ pachnie mąką i jest żółtawy. Gdzie rośnie? Grzyb jest saprotrofem, w związku z tym porasta pnie drzew liściastych i iglastych. Można go spotkać także na ściółce leśnej. Owocnikuje od sierpnia do końca jesieni. Można pomylić z: łuszczakiem zmiennym. Jak je odróżnić? Łuszczak zmienny jest ciemniejszy (brązowy lub cynamonowobrązowawy), ma ostające łuski (które znajdują się na skórzastym pierścieniu, w górnej części trzonu) i nie pachnie mąką. 5. Strzępiak ceglasty Strzępiak ceglasty ma biały, następnie słomkowo-kremowy kapelusz (o średnicy 3-7 cm) zmienia barwę z wiekiem lub po uszkodzeniu na ceglastą, na początku stożkowaty z podwiniętym brzegiem, z czasem rozpostarty z wywiniętym brzegiem, z wiekiem pęka promieniście. Blaszki białe, później oliwkowo-czerwonawe, czerwienieją po uszkodzeniu. Trzon (mierzy zazwyczaj 4-6 cm) biały, pełny, z wiekiem ciemnieje do cynobrowego, miąższ biały, po przekrojeniu plamiście czerwienieje, ma słodkawy, przyjemny, owocowy zapach. Śmiertelnie trujący, zawiera dużo muskaryny, obecnej również w niektórych muchomorach. Gdzie rośnie? Grzyb owocnikuje od maja do lipca nie tylko w lasach liściastych i parkach (najczęściej pod bukami), lecz także w ogrodach, a nawet cmentarzach. Można pomylić z: gęśnicą wiosenną i pieczarką polną. Jak je odróżnić? Pieczarki posiadają gęsto rozmieszczone blaszki w kolorze do różowego aż po brązowoczarny. Gęśnica wiosenna inny, mączny zapach, nie ma stożkowatego kapelusza i nie czerwienieje po uszkodzeniu. 6. Lejkówka jadowita (odbielona) Lejkówka odbielona posiada płaski kapelusz o średnicy 2-5 cm i walcowaty trzon o wymiarach: wysokość 2-4 cm, grubość 4-6 mm (w kolorze od białego do cielistego). Blaszki są białe lub szarobiałe, gęste, ścieśnione. Cechą charakterystyczną lejkówki jadowitej są mięsiste plamy na kapeluszu. Warto wiedzieć, że młode egzemplarze są całe białe. Gdzie rośnie? Grzyb rośnie od sierpnia do listopada na skraju lasów liściastych, łąkach uprawnych i obrzeżach dróg. Można pomylić z: twardzioszkiem przydrożnym. Jak je odróżnić? Trzon twardzioszka ma bladoochrowy kolor, a jego blaszki są bardzo rzadkie, białawe, a po deszczu ochrowe (żółtobrązowe lub pomarańczowobrązowe). 7. Piestrzenica kasztanowata Piestrzenica kasztanowata posiada czerwonobrunatny lub brunatnoczerwony, nieregularnie pofałdowany kapelusz, który z wyglądu przypomina mózg. Jest on zrośnięty z krzywym, krótkim, prawie niewidocznym trzonem. Grzyb może osiągać do 12 cm wysokości i do 15 cm szerokości. Gdzie rośnie? W lasach liściastych (zazwyczaj na korzeniach drzew i pniakach) oraz w miejscu wyrębu drzew, najczęściej od marca do maja. Można pomylić ze: smardzem jadalnym. Jak je odróżnić? Smardz ma kapelusz (główkę) nieregularnie kulisty (jajowaty lub stożkowaty) o charakterystycznej powierzchni (żeberka tworzące jamki); zazwyczaj w barwie beżowej lub ochrowej. Ponadto smardz ma jaśniejszy i dłuższy trzon niż piestrzenica. 8. Zasłonak brodaty Początkowo zasłonak brodaty ma fioletowy kapelusz o kulistym kształcie, który z czasem staje się wypukły i zmienia kolor na jasną ochrę. Starsze egzemplarze stają się srebrzystobiałe. Trzon w kształcie maczugi, którego wysokość nie przekracza 10 cm, posiada fioletowawą, połyskliwą, pajęczynowatą zasnówkę. Cechą charakterystyczną zasłonaka jest nieprzyjemny zapach acetylenu. Gdzie rośnie? Można go spotkać od początku lata do późnej jesieni w lasach iglastych i liściastych. Można pomylić z: płachetką kołpakowatą, gąsówką nagą. Jak je odróżnić? Zarówno płachetka kołpakowata, jak i gąsówka naga nie posiadają zasnówki i nieprzyjemnego zapachu. 9. Wieruszka zatokowata Kapelusz wieruszki zatokowatej, który może osiągnąć do 18 cm średnicy, jest lśniący i wypukły. Ma kolor ochry, kości słoniowej lub szarobrunatny. Blaszki są zatokowato przyrośnięte (stąd nazwa grzyba). Trzon osiąga do 12 cm wysokości. Miąższ grzyba ma charakterystyczny zapach mąki. Gdzie rośnie? w lasach liściastych (zazwyczaj pod bukami i dębami), od końca maja do początku jesieni. Można pomylić z: majówką wiosenną, sadówką posadką i lejkówką mglistą. Jak je odróżnić? miąższe ww. grzybów nie pachną mąką, a ich kapelusze nie są błyszczące, tylko matowe. 10. Maślanka wiązkowa Maślanka wiązkowa, inaczej łysiczka trująca, ma siarkowożółty kapelusz z blaszkami o podobnej barwie, z ceglastym środkiem, najpierw dzwonkowaty, później rozpostarty z płaskim garbem i podwiniętym brzegiem, trzon siarkowżółty, u dołu brązowawy, pusty. Żółty miąższ nie zmienia barwy po uszkodzeniu. Powoduje silne zaburzenia jelitowe w 2-3 godziny od spożycia. Gdzie rośnie? Na murszejących pniach drzew iglastych i liściastych (zazwyczaj od maja do grudnia). Można pomylić z: maślanką łagodną Jak je odróżnić? maślanka miodowa jest bardziej rdzawopomarańczowa. Maślanka wiązkowa różni się od niej także wybitnie gorzkim smakiem. Czytaj też: Okratek australijski (palce diabła) - czy ten egzotyczny grzyb jest trujący? Inne trujące grzyby Wilgotnica stożkowa Inaczej: wilgotnica czerniejąca lub wysmukła, bedłka koniczna, ma kapelusz jasnopomarańczowy, z wiekiem przebarwiający się na czarno, stożkowaty, często podzielony nieregularnie na płaty, o białych blaszkach przebarwiających się na szaropomarańczowe i czarne. Trzon cylindryczny, żółtawy, z wiekiem czerniejący. Miąższ blady, o łagodnym zapachu. Zjedzony w większych ilościach wywołuje zaburzenia trawienne. Krowiak podwinięty Krowiak podwiniety, inaczej olszówka, olchówka, krowia gęba, świnka, ma kapelusz rdzawobrązowy lub oliwkowbrązowy, z wiekiem rozpostarty, zapadnięty pośrodku, błyszczący i lepki, blaszki początkowo kremowe, później czerwonobrązowe, zbiegające na pełny trzon. Miąższ żółtawy lub rdzawobrązowy ma przyjemny owocowy zapach. Uciśnięte miejsca brązowieją. Bezpośrednio po zjedzeniu pojawiają się zaburzenia żołądkowo-jelitowe, a grzybowe toksyny kumulują się w organizmie, uszkadzając wątrobę. Kilkakrotne zjedzenie krowiaka podwiniętego może prowadzić do śmierci. Można pomylić z: rydzem (mleczajem świerkowym), którego dojrzałe egzemplarze mają pusty trzon, a uciśnięte blaszki przebarwiają się na zielono. Gołąbek wymiotny Inaczej: bedłka, surojadka trująca, gorzkówka, czartopłoch, psi grzyb. Ma kapelusz jaskrawoczerwony, wiśniowy, z wiekiem różowawy, rozpostarty z białymi lub jasnokremowymi blaszkami, osadzony na białym, cylindrycznym trzonie, z wiekiem w środku watowatym lub pustym. Miąższ biały lub różowawy, nie zmienia barwy po przekrojeniu i ma owocowy, przyjemny zapach oraz mocno palący smak. Nie jest śmiertelnie trujący, ale wywołuje bóle brzucha, mdłości i wymioty. Grzybówka czysta Inaczej: grzybówka fioletowawa. Ma nieduży, do 4 cm, cielistoliliowy, fioletowawy lub szarobienieskawy kapelusz, płaski z niewielkim garbkiem pośrodku. Szarobiaławe blaszki są osadzone na białawym lub szarofioletowym, pustym w środku, wysmukłym trzonie. Wodnisty miąższ wydziela silną woń rzodkwi. Wywołuje zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Zawiera niebezpieczne substancje psychotropowe! Gąska tygrysia Ma ciemnoszary, popielaty lub szarobeżowy kapelusz o białawych, z wiekiem żółtawych blaszkach, w młodości z kroplami wodnistej wydzieliny, osadzony na cylindrycznym, masywnym, białym, pełnym trzonie. Miąższ kremowy, nie zmienia barwy po uszkodzeniu. Niezbyt wyrazisty smak i zapach. Wywołuje bóle brzucha, wymioty, biegunkę, zawroty głowy od 15 minut do 2 godzin po spożyciu; objawy trwają do kilku godzin, niekiedy konieczna jest hospitalizacja. Borowik szatański Borowik szatański, inaczej szatan, szataniak, smoczy łeb, truciciel, diabelnik, ma półkulisty, białawy kapelusz w jasno- lub srebrnoszarym odcieniu, z rurkami o pomarańczowożółtym lub karminowoczerwonym odcieniu, osadzony na beczułkowatym, czerwonawym trzonie. Białawy miąższ sinieje po przekrojeniu, nie ma wyrazistego smaku, dojrzałe egzemplarze mają nieprzyjemny zapach gnijącej cebuli. Silnie trujący na surowo. Można pomylić z: borowikiem szlachetnym. Szatan różni się od niego jaśniejszym kapeluszem, czerwonawym kolorem trzonu oraz tym, że uszkodzony miąższ sinieje. Tęgoskór pospolity Inaczej: tęgoskór cytrynowy lub cuchnący, purchawka kartoflana, fałszywa trufla, kurzawka, bycze jaja. Tęgoskór pospolity ma kulisty owocnik koloru słomkowego lub brązowo-żółtego, ze szczątkowym trzonem, twardy i ciężki; powierzchnia spękana na duże poletka, z wiekiem pokrywa się łuskami. Z czasem osłona owocnika rozrywa się, uwalniając zarodniki. Wnętrze białe, z czasem różowieje, siwieje, staje się brudnoliliowe lub czarne z siwym odcieniem jak utarty mak, pod koniec zamienia się w sproszkowaną brązową masę zarodników. Młode grzyby mają silny korzenny zapach, stare – raczej nieprzyjemny, przypominający zapach gazu miejskiego. Najbardziej trujące są dojrzałe owocniki. Można pomylić z: jadalnymi purchawkami, które są znacznie bardziej miękkie, i z truflami, które w całości rozwijają się pod ziemią. Muchomor królewski Kapelusz w odcieniach jasnego brązu, pokryty łatkami, początkowo bulwiasty, zamknięty, z czasem półkulisty i rozpostarty, u dojrzałych owocników z karbowanym brzegiem, blaszki białe lub kremowożółte, z początku częściowo zakryte żółtawą osłoną. Trzon białawy lub białożółtawy ma wyraźny biały lub żółtawy pierścień o żółtawym ząbkowaniu. Miąższ nie zmienia barwy po przekrojeniu, ma słabo wyczuwalny smak i zapach. Zawiera te same substancje toksyczne co muchomor czerwony i jest w podobnym stopniu trujący. Można pomylić z: podobny do czubajki kani, która różni się od niego trzonem pokrytym łuskami i orzechowym zapachem. Umieszczony w czerwonej księdze grzybów polskich zagrożonych wyginięciem. Muchomor czerwony Muchomor czerwony, inaczej: muchomor prawdziwy, muchotrutka, muszorka, ma kapelusz o intensywnie czerwonej lub jasnopomarańczowej barwie z charakterystycznymi białymi łatkami, początkowo półkulisty, później rozpostarty, o białych blaszkach. Trzon biały lub żółtawy, cylindryczny na bulwiastej podstawie, ma wyraźny pierścień o podobnej barwie. Biały miąższ, bez zapachu, o łagodnym smaku, nie zmienia barwy po uszkodzeniu. Trujący, zawiera toksyny: muscimol, kwas ibutenowy i niewielkie ilości muskaryny. Zatrucie osoby dorosłej rzadko kończy się śmiertelnie, ale w przypadku dzieci skutki są tragiczne. W tekście wykorzystano fragmenty artykułu Joanny Anczury z miesięcznika "Zdrowie". Jaki to grzyb? Pytanie 1 z 10 Jaki to grzyb? maślak sitarz borowik szlachetny pieprznik jadalny YP3gr.
  • o5mrq6aci9.pages.dev/49
  • o5mrq6aci9.pages.dev/11
  • o5mrq6aci9.pages.dev/48
  • o5mrq6aci9.pages.dev/98
  • o5mrq6aci9.pages.dev/32
  • o5mrq6aci9.pages.dev/84
  • o5mrq6aci9.pages.dev/48
  • o5mrq6aci9.pages.dev/63
  • 10 grzybów jadalnych i trujących